મળું જુના સંબંધીને જ્યારે
જાણે મળું છું પ્રથમવાર તેમને
વેણે વિંધાઇ હતી ક્યારેક
સઘળું ભૂલી જઉ ત્યારે
નવપલ્લવિત સસ્મિત સ્નેહે
હકારાત્મક સંવેદનાના સંસ્કારે
નમસ્કાર કરી લઉં ત્યારે
સામસામા ઉરના તાર ઝણઝણી ઊઠ્યા
મન વાણીમાં વહેતા થયા
હકારાત્મક સૂરના પડઘા ગુંજ્યા
ચારે કોર હવાના ઝોકે ઝોકે
મન વાણીમાં રણકી રહ્યા
મેલા વેર ઝેર ભૂતકાળના
ધોવાયા અશ્રુજળે જ્યારે
ભેટ્યા નવિન સંબંધે ત્યારે
મન છે તારું દર્પણ
જો રાખીશ સ્વચ્છને ઉજ્જવળ
હશે તેવું જ તુજ આચરણ
પ્રસિધ્ધ થઈશ તું ઝળહળ
મન છે તારું દર્પણ
જગને દેખાડીશ તું શું?
હશે ધુંધળું ભરેલ રજકણ
રાખ ઝરણા જળ સમ નિર્મળ
મન છે તારું દર્પણ
મન છે તારું દર્પણ
મન તારું કર્તા ફેલાવ પંખ
ઉંચે આકાશે ફરર ફર
કરી દૅ જગને સભર સભર
મન છે તારું દર્પણ
મન છે તારું દર્પણ
દેવતા ને દાનવ છે મન
મન કરે વિનાશ ને કરે સર્જન
મહિમા મનનો વિશાળ
મન છે તારું દર્પણ
સાહિત્ય સરિતા બેઠક # ૭૧- ૭૨ નો અહેવાલ
ડો ઇન્દુબહેન શાહ
અનિવાર્ય કારણસર ફેબ્રુઆરી મહિનાની બેઠક રદ કરાયેલ તેથી ૧૮ માર્ચના બપોરે ત્રણ વાગે બેઉ માસની સંયુક્ત બેઠક આપણી સંસ્થાના સર્વ સભ્યોને અનુકુળ માલતેજ રોડ પર આવેલ સુગરલેન્ડ કોમ્યુનિટિ સેન્ટરમાં રાખવામાં આવેલ .સૌ પ્રથમ ન્યુ જર્સિથી આવેલ મહેમાન નયનાબેને તેમના મધુર સ્વરમાં સરસ્વતી વંદના કરી. પ્રમુખ સતિશભાઇએ સૌ સભ્યોનું અને ન્યુ જર્સિથી આવેલ મહેમાનોનું સ્વાગત કર્યું, સભાનો દોર સૂત્રધાર મનસુખભાઇને સોંપ્યો. મનસુખભાઇએ જવાબદારી સ્વીકારતા જણાવ્યું હું ફક્ત વક્તાઓના નામ બોલીશ, આપ સૌ તેમને તાળીઓથી વધાવશો, મારી ક્ષતિ બદલ મને ઘરનો માની માફ કરશો. સૌ સભ્યોએ મનસુખભાઇને તાળીઓથી પ્રોત્સાહિત કર્યા.
આજે વકતા વધારે હોવાથી બે નામ બોલવામાં આવતા જેથી બીજી વ્યક્તિ પોતાની કૃતિ સાથે તૈયાર રહે. સૌ પ્રથમ વડીલ શ્રી ધીરુભાઇએ વેલેન્ટાઇન ડે પર અને વસંત ઋતુ પર પોતાના કાવ્યો રજુ કર્યા. ત્યારબાદ સુરેશભાઇ બક્ષીએ મુક્તક રજુ કર્યા. ન્યુ જર્સિથી આવેલ હંસાબેન શાહે “હ્યુસ્ટન દોડીને આવી કાવ્ય સંભળાવ્યું” પોતાના કાવ્ય સંગ્રહ “સ્પંદન “વિશે વાત કરી .નવિનભાઇ બેન્કરે શાંતિભાઇ ગરોળીવાળા અને તેમના પત્નિ શાંતાબેન અમદાવાદમાં પોતાના ઘરમાં પડી ગયા તે સમયના બન્ને વચ્ચે થયેલ વાર્તા લાપની રમુજી વાત કરી. તેમાં નોંધવા જેવી વાત કબજા સિવડાવવાના સંપેતરાની હતી શાંતિભાઇએ આ વખતે ના પાડૅલ છતા ભોળા સરળ સ્વભાવના શાંતાબેને સંપેતરા લીધા તેનું કનફેસન (કબુલાત) પોતે પડી ગયા અને હવે બચવાના નથી માનીને કર્યું, તેની વાત પર સૌને હસાવ્યા. વિજયભાઇ શાહે સ્ટૉરી મિરરની માહિતી આપી, અને ડો ભરત શાહ ભારતથી આવેલ તેમના પુસ્તકો સા.સના સભ્યો માટે પ્રમુખને આપ્યા. સા .સ ના જાણીતા ગાયક પ્રકાશભાઇએ શોભિત દેસાઇની ગઝલ “છોકરી મારી સાથે બેઠી હતી ,એની સાથે મુલાકાત પહેલી હતી” સંભળાવી. શૈલાબેન મુન્શાએ
“જડતી નથી”
“ ઉલેચવા અંધાર કોઇ છાબ જડતી નથી”
ને પામવા ઊજાશ કોઇ રાહ મળતી નથી” પોતાની રચના રજુ કરી. હવે ડો ઇન્દુબેન શાહ આવ્યા તેમણે વેલેન્ટાઇન દિવસ, અને વસંત ઋતુ પર લખેલ હાઇકુ રજુ કર્યા,
જોજનો દૂર
જુદાયથી ન તુટે
તે છે સંબંધ
દીલના તારે
બંધાઇ ગયો
એછે મજબુત
નાનુ વિહંગ
બેઠું ડાળે,ટહૂકે
આવી વસંત
ભાવનાબેને તેમના મધુર કંઠમાં પોતે સ્વરબધ્ધ કરેલ કવિયિત્રી દેવિકાબેનનું ગીત
“શત દલ પંખ ખીલત પંકજ પર” ગાયું, સૌએ તેમનું સુગમ સંગીત માણ્યું.
પ્રવિણાબેન ડૉસા-ડોસી પર કાવ્ય બોલ્યા, નીરાબેન વસંત અને હોળી પર બોલ્યા. ચમન ભાઇએ ઇ મેલ પર આવેલ આદિલ મનસુરીના શેર “કોઇ રણને ઠૉકર તો મારી જુઓ, છે સંભવ કે મીઠું ઝરણું નીકળે”વાંચી તેના પરથી,
“કોઇ મંદિરોને વાત કરી તો જુઓ, છે શક્ય કે ખાવાનું બંધ થાય”
ભારતીબેને બરફની ફેકટરીમાં વેલેન્ટાઇન ડે ના દિવસે એક વર્કર લોક ઇન થઈ ગયેલ તેની ફેકટરીના ચોકીદારને કેવી રીતે જાણ થઈ, રાત્રે તે વર્કર બહાર આવ્યા નથી તેની નોંધ ચોકીદારે લીધી, કારણ તે વર્કર બહાર નીકળે ત્યારે હંમેશા ચોકીદારની સાથે પ્રેમથી વાત કરે તેના ખબર અંતર પૂછે, આજે કોઇએ તેવા ભાવ દાખવ્યો નહી , તેથી ચોકીદાર ફેકટરીના ડૉર પાસે આવ્યો ત્યારે તેણૅ અંદર બત્તી જોય, તેદરવાજો ખોલી અંદર ગયો તો જોયું પેલા ભાઇ અંદર ધ્રુજતા, ધ્રુજતા હેલ્પ, હેલ્પની બૂ,મો પાડતા હતા. ચોકીદારને જોઇને ખુશ થયા. વાતનો ભાવાર્થ એ કે નાની વ્યક્તિને પ્રેમ આપશો, તેને હંમેશ યાદ રહેશે.
નૂરદીન દરેડિયાએ મિરાબાઇ અને સંત કબીરના પરમાત્મા પ્રત્યેના પ્રેમ ભજનો વિશે વાત કરી.
કવિયિત્રી દેવિકાબેને આ વર્ષે કવિતાના પ્રકાર વિશે માહિતી આપવાનું શરૂ કરેલ છે ,જેથી સા. સના સભ્યો કાવ્ય સમજી શકે અને પોતે લખે ત્યારે કાવ્ય પ્રકારને ધ્યાનમાં રાખે.આગળની બે મિટીંગમાં બે કાવ્ય પ્રકાર “મોનો ઇમેજ “ અને સોનેટ વિશે આપણને માહિતગાર કર્યા, આ મિટીંગમાં ગીત વિશે માહિતી આપી, “ગીત જે ગાઈ શકાય તે , તેમાં મુખ્ય આવશ્યકતા લય હોય છે, લય એટલે એક સરખા આવર્તન. ગીતનું બંધારણ, ગીતમાં ધ્રુવપંક્તિ કેન્દ્ર હોય છૅ, અંતરા અને પૂરક પંક્તિઓ પણ હોય છે, આ બધાની વચ્ચે સતત રણકતો લય અને નાદધ્વનિ હોય. ધ્રુવપંક્તિ ગીતનું કેન્દ્ર છે. ગીતની પ્રત્યેક કડીને, અંતરાને, આ મુખ્ય પંક્તિ સાથે અનુસંધાન રાખવું જ પડે છે. અંતમાં તેમણે જણાવ્યું ધ્રુવપંક્તિ ગીતનું હ્રદય, બાકીની પંક્તિઓ એની કાયા અને લય તો તેનો શ્વાસ છે.”
પ્રશાંતભાઇએ વસંત ઋતુ પર વી શાંતારામની નવરંગ ફીલ્મને યાદ કરી. અને નટવર મેહતાના ઇશ્ક પરના શેર સંભળાવ્યા. વિનોદભાઇએ ઇન્ટરનેસનલ ઇન્ડીપેન્ડેન્ટ ફિલ્મ ફેસ્ટીવલ વિશે વાત કરી, પોતે એક ડોક્યુમેન્ટરી બનાવી રહ્યા છે, ફિલ્મનું સિલેક્સન લેમન હવર ગ્લાસથી થાય છે, વગેરે માહીતી આપી.
અશોકભાઇએ અમેરિકન ૮૫ વર્ષના ડોસી જેના ત્રીજા લગ્ન હતા અને ૯૦ વર્ષના ડોસા જેના આ ચોથા લગ્ન હતા ઍ કપલની વેલેન્ટાઈન ડેની ઉજવણી ની વાત કરી.
સતિશભાઇએ શ્રી હશમુખભાઇનો નાસ્તો સ્પોન્સર કરવા બદલ આભાર માન્યો.
છેલ્લે હશમુખભાઇ શાહ તરફથી ઈડલી, સાંભર તથા વડા ચટની અને ગુલાબ જાંબુનો ભારી નાસ્તો કરી સૌ છુટા પડ્યા.
આમ આ વખતની મિટીંગ બે વિષયોની વિવિધતા ભરી રસપ્રદ રહી.
વાવશો તેવું જ લણશો વાત સૌની જાણ માં છે
અંતે ઊગી જાય કાંટા તે છતા માને ન કોઈ
“હ્રદયાંશ, હ્રદયાંશ”,પ્રેરણા પથારીમાં બેઠી છે, તેણીની મોટી ખુલ્લી ચપળ આંખો ચકળ વકળ ઓરડામાં દશે દિષામાં ઘૂમી રહી છે..પતિ રોમિલ જાગી ગયો,”પ્રેરણા કોને બોલાવે છે?કોઇ દુઃસ્વપ્ન જોયું? કોને શૉધે છે?”, “રોમિલ ગઈ કાલે આપણે મારા નાનાનું ખંડેર મકાન જોયુંને..” રોમિલઃહા જોયું તેનું અત્યારે શું છે!! “ત્યાં ક્યારેક એક આધેડ સ્ત્રીનું ભૂત ત્રણ-ચાર વર્ષના લોહી લુહાણ બાળકને હાથમાં લઈને રડે છે એવું આપણા ગાઇડ કહેતા હતા.. રોમિલ મને યાદ આવ્યું અમે ત્રણ મોટા બેન-ભાઇએ નાના હ્રદયાંશનું ધ્યાન નહીં રાખ્યું!!!અમે બે બહેનો અને બૈજુ ત્રણે પાના રમવામાં મસગુલ હતા નાનો હ્રદયાંસ અંદર રૂમમાં સૂતો હતો અમારા ઘોંઘાટથી ઊઠ્યો મને પાના રમવું છે મને રમાડો..તુરત બૈજુ બોલ્યો તને ન આવડે જા નાનીમા તને ઢગલા બાજી રમાડશે. હ્રદયાંસ રડતો રડતો દોડ્યો નાનીમા પાસે નીચે રસોડા તરફ અને ધડ..ધડ.. અવાજ સાથે પડ્યો પથ્થરની લાદીમાં માથું અથડાયું અંદરની ધોરી રક્ત વાહીની તુટી કાન ગળા નાકમાંથી લોહી વહેવા લાગ્યું ..નાનીમાએ એક ક્ષણના વિલંબ વગર હ્રદયાંશને બે હાથમાં ઊચક્યો અને લઇ ગયા દવાખાને ડૉ. ધીરુકાકાએ તપાસ્યો..
નાનોભાઇ પાછો ઘેર નહીં આવ્યો…મારી મમ્મી અને નાનીમા ખાલી હાથ ઘેર આવ્યા મારી મમ્મી છાતીફાટ રુદન સાથે બોલે “મારા રામ-લક્ષમણની જોડી તે તોડી ભોળાનાથ તું આટલો કૃર!!!મારા નાનીમા પણ રડતા રડતા બોલે મારા ભાણેજના લોહીની કાળી ટીલી મારા માથે..
“ના નાનીમા કાળી ટીલી તો અમારા ત્રણ મોટા બેન-ભાઇના માથે”…
આ દૃષ્ય સામેના ઘરમાં રહેતા માયકલે જોયું તે કુતુહલવશ બહાર આવ્યો. “હાય રવિ,હાય ઉષા આઈ નો ધિસ ગર્લ એન્ડ હર ડેડ ડેન,” રવિઃ હાય માયકલ ગો હેડ નોક ધ ડોર” માયકલે ૨૦૧૯ નંબરની ડોર બેલ વગાડી કોઇ બહાર આવ્યું નહી માયકલે ફરી વાર ડૉર બેલની સ્વીચ દબાવી, રિસ્પોન્સ નહી મળતા સેલ ફોન પરથી સોસિયલ સર્વિસને ફોન જોડ્યો માઇક વાત શરૂ કરે ત્યાં દરવાજો ખૂલ્યો બાથ રોબ પહેરેલ એક બહેન બારણે આવી ” લયલા આઇ ટોલ્ડ યુ ડૉન્ટ લીવ ધ હાઉસ”, દીકરીને પકડી અંદર લઈ ગઈ, અમને ઔપચારિક થેન્ક્સ બોલી બારણું બંધ કર્યું. ઉષા મનમાં આ તે કેવી મા! આવડી નાની દીકરીએ જાણે કેવડી મોટી ભૂલ કરી હોય તેમ વઢે છે, કોઇ વ્હાલ નહી, ભગવાન તે આ માનું વર્તન જોયું? તને નથી લાગતુ કે તે ભૂલ કરી છે, આવી પરી જેવી સુંદર બાળકી ને આવી કૃર માતા આપી!! મારા જેવી મા થવા સાત વર્ષથી ઝંખે છે તેની સામે જોવાની તને ફુરસદ નથી ! ખેર જેવા મારા નસીબ…. આ જગ્યાએ દેશી મા હોય તો અમારા ત્રણેયનો કેટલો ઉપકાર માનત, અમને અંદર ચા પીવાનું આમંત્રણ પણ આપત… હશે આ દેશનું કલ્ચર..
માઇકલે મારા ઉદાસ મુખ પરના આશ્ચર્ય ભાવ જોયા, બોલ્યો પુવર ડેન, ઉષાનું કુતુહલ વધ્યું મનમાં વિચારોના વંટોળ શરુ થયા લયલાની માતા કોઈ માનસિક રોગથી પીડાતી હશે તો જ આવી વર્તણુક કરેને? માયકલ પાસેથી વાત જાણવા મળી ડેન લયલાનો પિતા ખૂબ હાર્ડ વર્ક કરે છે, બે જોબ કરે છે લયલાની માની માનસીક સ્થિતીના કારણે કોઇ જોબ કરતી નથી, તેને લયલાથી એક વર્ષ મોટો દીકરો છે, બન્ને ભાઇ- બેન હચીસન એલિમેન્ટરી સ્કુલમાં ભણે છે. માયકલ તો માહિતી આપી મેરિ ક્રિસમસ હેપી હોલિડે વીશ કરી તેના ઘેર ગયો ઉષા –રવિ એ પણ વિશ કર્યું. બન્ને ચાલવાની પગ દંડી પર આગળ વધ્યા, પાર્ક પર પહોંચ્યા ટ્રેલ પર ચાલવાનું શરું કર્યું. રોજ ચાલતા ચાલતા જાત જાતની વાતો કરતી ઉષા આજે સાવ શાંત. વિચારોમાં મગ્ન…ખુશનુમા વાતાવરણની તેના મન પર કોઈ જ અસર નહી. રવિનો રમુજી સ્વભાવ આ સહન કેમ કરી શકે? “અરે ઉષા આજે તો જો વાદળાઓની વચ્ચેથી રવિ કેવો ડૉકિયા કાઢી તને જોયા કરે છે જેમ હું તને મારા બેડરૂમની બારીમાંથી તારા બેડરૂમમાં તારી ઝાંખી કરી લેતો, તું કેવી આંખો નચાવતી હોઠના ખૂણાથી મધુરું સ્મીત કરી શરમાય જતી અને આપણે કોલેજમાં મળીએ ત્યારે મીઠો ઠપકો આપતી રવિ તારે મને આવી રીતે હું વાંચતી હોવ ત્યારે ડીસ્ટર્બ નહી કરવાની, અરે હા, હવે તો ઉષા મોટી સાયકોલોજીસ્ટ , ડો.ઉષા જૉશી! ઉંડા વિચારમાં પાર્કમાં ચાલી રહ્યા છે, નાક પર આંગળી મુકી સિસિ……….ડીસ્ટર્બ નહી કરવાના.” આ બધી રવિની રમુજની ઉષા પર કોઇ જ અસર નહી.
ઉષા તો બસ ચાલ્યા જ કરે છે કોઇ પ્ર્તિભાવ નહી.
ઘેર પહોંચ્યા, ઉષાએ નાહીને નાસ્તો બનાવ્યો ગરમ ઉપમા સાથે રમિલાબેને સાંજે બનાવી રાખેલ મેથીના થેપલા, કેશર બદામ પીસ્તા વાળુ દુધ. રવિ નાહીને આવી ગયો. “વાહ ઉષા ઘણા વખતે ગરમ ઉપમા! બહુ મઝા આવશે.”
બન્ને પતિ પત્નિ કોલેજમાં પ્રોફેસર, રોજ સવારે ચાનો મગ ભરી બન્ને નીકળી જાય સાંજે ઘેર આવે, રમિલાબેન દરોજ સાંજે આવે રસોઇ અને બીજું જે કંઇ ઘર કામ હોય તે કરીને ઘેર જાય. ઉષા હેડ ઓફ ધ ડિપાર્ટમેન્ટ, અને વિસિટીંગ પ્રોફેસર ઍટલે તેણીની જવાબદારી ઘણી વધારે. લગ્ન જીવનના ૧૦ વર્ષ પૂરા થયા ઘરમાં બાળા રાજાનું આગમન થયું નહી પહેલા પાચ વર્ષ કેરિયર પાછળ બાળકનો વિચાર નહી કર્યો. છેલ્લા પાચ વર્ષથી બાળકની ખોટ જણાય. મેડીકલ રિપોર્ટ બન્નેના નોર્મલ. રવિની ખૂબ ઇચ્છા બાળક માટેની, તેનો રમતિયાળ- રમુજી સ્વભાવ, શેર કરવા, બાળકની સાથે હસવાની રમવાની કેવી મઝા આવે!! એકાદ વર્ષથી ઇન્ડિયા અનાથ આશ્રમની વેબ સાઇટ જોવાનું શરું કર્યું છે, ઉષાની સાથે આ બાબત વાત કરી છૅ. બન્ને ઇન્ડિયા જવાનું વિચારી રહ્યા છે, ઉષાની જવાબદારી અને ઉંચી પદવીને કારણે ઇન્ડિયા જવાનું બેક બર્નર પર મુકાતું જાય છે.
ઉષાઃ હા આજે મારે તારી સાથે એક ખાસ વાતની ચર્ચા કરવી છે ,ઍટલે આ બ્રન્ચ બનાવ્યું જેથી લન્ચની જરૂર નહી નિરાંતે વાત અને વિચાર કરી શકીએ “, રવિ મનમાં ખુશ થયો વાહ આજે મારા ઉઘડી ગયા ઉષા ઇન્ડિયા જવાની વાત કરશે બોલ્યો “ગુડ આઇડીયા, શરુ કરો એક શું બે વાતની ચર્ચા કરો બંદા તૈયાર છે,” રવિ મજાક નહી ખરેખર વિચાર કરી તારે અભિપ્રાય આપવાનો છે”.
ઉષાઃ”રવિ આજે સવારે આપણને જે અનુભવ થયો ત્યારથી મારું મન દુઃખી થઇ રહ્યું છે, ખૂબ વિચાર કરી તારી સાથે ચર્ચા કરવાનો નિર્ણય લીધો છે, મને ખાત્રી છે તું પણ મારા વિચાર સાથે સહમત થશે જ.”
રવિઃ “ઉષા વાતમાં મોણ નાખ્યા વગર જલ્દી મુળ વિચાર દર્શાવ મારી જાણવાની જીજ્ઞાસા વધતી જાય છે,”
ઉષાઃ મારો વિચાર એક સંસ્થા શરુ કરવાનો છે, તેનું મુખ્ય કામ મિસ્ટર ડેનના જેવા ડીસ્ટર્બ ફેમિલી ને હેલ્પ કરવાનું, મને ખબર છે તું ઇકોનોમિક્સનો પ્રોફેસર તારા મનમાં ઘણા સવાલો ઊભા થશે,
”અરે તું તો મારા મનને વાંચવા લાગી ..આ તારો વાંચનનો શોખ મન વાંચન કરવા લાગ્યો ..”
“રવિ સાયકોલોજિસ્ટનું મુખ્ય કામ જ મન વાંચવાનું, બંધ મુંજવણમાં વલોપાતા મનને ઓપન કરવાના.” રવિઃ”યસ પ્રોફેસર,સંસ્થાના નામ અને તેની પાછળ થનાર ખર્ચ અને પેપર વર્ક વિષે વિચાર્યું ?”
ઉષાઃ“હા નામ “ઇન્ડો અમેરિકન ફેમિલી હેલ્પ” નોન પ્રોફિટ ઓરગેનાઝેસન તરીકે ટેક્ષાસ સ્ટેટમાં રજીસ્ટર કરવાનું.”
રવિને તો ઉષાની ખુશીમાં જ પોતાની ખુશી!! આજતો રમુજી વ્યક્તિની ખાસિયત હોય છે ને!!
રવિઃ “સરસ વિચાર, કરો કંકુના, આ બંદા તમારી સેવામાં હાજર રહેશે.”
જાન્યુઆરી નવમીના ક્રિસમસ વેકેસન પુરું થયું , ઉષાએ તેના સહ કર્મચારી સાયકોલોજીસ્ટ મિસ્ટર કાર્લ,અને મિસ કેલી, ને વાત કરી બધા ઉષાના ઉમદા વિચાર સાથે સહમત થયા, અને તન, મન ધનથી ઉષાને હેલ્પ કરવાની બાહેધરી આપી. ઉષાને આથી વિષેશ શું જોઇએ? સંસ્થાનું બંધારણ નક્કી કરાયું.
પ્રમુખઃ મિસિસ ઉષા જોશી
ઉપ પ્રમુખઃ મિસિસ ડો. શોભા સતીશ. ઉષાની હાય સ્કુલ ક્લાસ મેટ ઓસ્ટીન હોસ્પિટલમાં સાઈક્યાટ્રીસ્ટ છે.
સેક્રેટરી તથા ખજાનચી ની બેવડી જવાબદારી મિસ કેલી એ સ્વીકારી.
એડવાયસરી બોર્ડ મેમ્બરઃ મિસ્ટર કાર્લ અને મિસ્ટર રવિ જોશી.
પેપર વર્ક તૈયાર કરી સ્ટેટ ઓફ ટેક્ષાસમાં મોકલાવ્યું રજીસ્ટર થઈ ગયું.
ફેબ્રુઆરીના બીજા શનિવારે ફંડ રેઝીંગ પ્રોગ્રામ નક્કી કર્યો. યુનિવર્સિટીના ઓડીટોરિયમમાં તેમની જ યુનિવર્સિટીના ડાન્સ અને મ્યુઝિક એકેડેમિના છોકરા –છોકરીઓએ સુંદર બે કલાકનો પ્રોગ્રામ રજુ કર્યો. ખર્ચ કાઢતા લગભગ ૨૫૦૦૦ ડોલર ભેગા થયા. ઓડીયન્સમાં પ્લેજ ફોર્મ સરક્યુલેટ કર્યા તેમાં ૧૦,૦૦૦ ભેગા થવાની શક્યતા જણાય.
હોમ ઓનર્સ એસોસિયેસનની મંજુરી મેળવી સંસ્થાની ઑફિસ ભાડુ બચાવવા ઉષાના ઘરમાં જ એક રૂમમાં રાખવામાં આવી. પહેલા મહિનામાં પાચ ફેમિલી એનરોલ થયા. બે મેક્ષિકન ફેમિલી, એક એન્ગલો અમેરિકન એક પાકિસ્તાની અને એક ઇન્ડીયન. બુધવારે સાંજે ૭થી ૯ અને શનિવારે સવારે ૯થી ૧૨ સંસ્થાએ ફેમિલી સાથે મિટીંગ રાખવાનું નક્કી કર્યુ. ગાર્સિયા મેક્ષિકન ફેમિલીથી શરૂઆત થઇ.બુધવારે સાંજે ૬ વાગે ઉષા આવી ગઈ રમીલાબેને ઑફિસ ખોલી સાફ સુફ કરી તૈયાર રાખેલ.સાત વાગે મિસ્ટર ગાર્સિયા તેમની પત્નિ મરિના ટિનેજર દીકરા હેક્ટરની સાથે દાખલ થયા. ઉષાએ પહેલા પેરન્ટસ સાથે વાતચીત કરી બન્ને પતિ પત્નિને અંગ્રેજી આવડતું હતું. તેઓને બીજા ત્રણ બાળકો સૌથી મોટી દીકરી ૧૦માં ધોરણમાં ત્યાર બાદ આ દીકરો હેક્ટર ૧૬ વર્ષનો ૮માં ધોરણમાં બે નાના બાળકો એલિમેન્ટરી સ્કૂલમાં. હેક્ટર ૮માં ધોરણમાં આવ્યો ત્યારથી ડ્ર્ગ ગેન્ગ સાથે જોડાયો છે, એક વખત જુવેનાઇલ જેલમાં જઈ આવ્યો છે, બે વર્ષથી ૮ માં જ છે. મા બાપ બન્ને ચાર બાળકોને ભણાવવા માટે હાર્ડ લેબર જોબ કરે છે. ઉષાએ હેક્ટરને પુછ્યું તું ડ્રગનું કામ શા માટે કરેછે? હેક્ટરઃ “મને પૈસા કમાવા છે” “તને પૈસાની શું જરૂર?તને ખાવા પીવાનું કપડા પુષ્તક બધુ તારા પેરન્ટસ આપે છે, બરાબર “ “હા આપે છે પણ મને બ્રાન્ડ નેમ કપડા પહેરવા છે આવા ફ્લી માર્કેટના કપડા મને નથી ગમતા”, ઉષાએ તેને સમજાવ્યો અત્યારે તું નાની જેલમાં ગયો છે જો આવા કામ ચાલુ રાખશે અને પકડાશે તો મોટી જેલમાં જઈશ અને આવા કપડા પણ નહી મળે, ભણીશ અને સારી નોકરી કરીશ તો સારા કપડા પહેરી શકીશ.શનિવારે સવારે આવજે હું તને બ્રાન્ડ નેમ શર્ટ આપીશ, તારે ડ્રગ નહી વેચવાની પ્રોમિશ?”
“યસ મેમ પ્રોમિશ”
ઉષાએ હેક્ટરને શનિવારે પોલો શર્ટ આપ્યું. તેની બર્થ ડે ના દિવસે પણ બ્રાન્ડનેમ જીનનું પેન્ટ અને ટી શર્ટ આપ્યા.
હેક્ટરની માને સમજાવી આર્ટીફિસિયલ નેલમાં પૈસા નહીં નાખવાના તેને બદલે બાળકોને પ્રસંગે સારા કપડા અપાવવાના તેના પિતાને સમજાવ્યો બિયરમાં રોજના દસ ડોલર નહીં નાખવાના એક બિયર પિવાનો પૈસા બચાવી બાળકોને ભણાવવાના..દર મહિને ગાર્સિયા ફેમિલીને ફોલો અપ માટે બોલાવે.
ઇન્ડિયન ફેમિલીમાં મા-બાપને હાઇસ્કૂલમાં ભણતી છોકરીને બોય ફ્રેન્ડ છે તેની સામે વાંધો અને તે કારણે ઘરમાં ક્લેશ!!! ઉષાએ તુશારભાઇ અને તરલિકાબેનને સમજાવ્યા બાળકોઆ દેશમાં જનમથી મોટા થયા તો થોડી ઘણી આ દેશના કલ્ચરની અસર આપણા બાળકો પર થવાની જ. નાનપણથી ટી વીના શૉ જોતા હોય, મુવી જોતા હોય અને મિત્રો સાથે છુટથી હરતા ફરતા હોય, અને કોઇને પસંદ કરે તેમાં ખોટું શું? તુશારભાઇઃ બેન અમને કોઇ વાંધો નથી છોકરીએ જો યોગ્ય છોકરો પસંદ કર્યો હોત તો,આ તો આફ્રો કાળો અમેરિકન અમે કેમ અપનાવીએ? તુશારભાઇ રંગ સામે તમને વાંધો છે? મે તમારી દીકરીની સાથે વાત કરી છોકરો ખૂબ હોશિયાર છે એમ આઇ ટી એન્જિન્યિરીંગ પ્રોગ્રામમાં એડમિસન પણ મળી ગયેલ છે, તેની મા અમેરિકન છે તેનો પિતા આફ્રિકન છે,બન્ને પ્રોફેસનલ છે. તમારા, લવ મેરેજ છે તે જમાનામાં આંતરજ્ઞાતિય મેરેજ સામે તમારા માતા-પિતાએ વાંધો નહીં લીધેલ, આ જમાનો આંતર રાષ્ટ્રિય મેરેજનો છે, તો તમારે વાંધો નહીં લેવો જોઇએ, બદલાતા સમય અને સમાજની સાથે ચાલવું જ રહ્યું.બન્નેના ગળે વાત ઉતરતી હોય તેવું જણાયું.
અમેરિકન ડેનના ફેમિલી સાથે શનિવાર નક્કી થયો, ડો શોભા હાજર રહ્યા,ડો શોભાની તપાસમાં લયલાનું નિદાન HAADD {હાયપર એકટીવ અટેનસન ડેફિસયન્સી ડિઝઓર્ડર}
નક્કી થયું. મિસિસ ડેનને બાય પોલર મેન્ટલ ડીઝીસ,જેમાં મુડ સ્વીંગ થયા કરે , કોઇ વખત લો મુડ ડીપ્રેસનમાં તો કોઇ વખત હાય મુડ બન્નેના સાચા નિદાન શૉભાએ અને ઉષાએ સાથે મળીને કર્યા બન્નેને પ્રિસક્રીપસન મેડીસન પર મુક્યા, દર બુધવારે ઉષાનું સેસન અને શનિવારે શોભાનું સેસન બન્ને મા દીકરી માટે નક્કી કરાયું. મિસિસ ડેનને ઘણો સુધારો થયો, લયલા મમ્મી ડેડી અને મોટાભાઇ કહે તેમ કરવા લાગી.
સંસ્થાના દશ વર્ષ થયા. વિવિધ કલ્ચરના અનેક કુટુંબોની નાની મોટી સમસ્યાના ઉકેલ સેન્ટરના માર્ગ દર્શનથી થવા લાગ્યા.
સંસ્થાનો સ્વયંમ સેવક સ્ટાફ ચારમાંથી ૨૦નો થયો છે. ઉષા અને રવિના દિવસો આનંદથી પસાર થાય છે. લયલાની તો ઉષા ગોડ-મધર, ઉષા-રવિને પણ આ બાળકી પ્રત્યે પોતાની દીકરી જેવી લાગણી.દશાબ્ધી ઉજવી ત્યારે ઉષાએ લયલાને સ્ટેજ પર બોલાવી જણાવ્યું “This girl inspired me to start this “Indo American family help”.Thanks Layala….
ડો. ઇન્દુબેન શાહ (હ્યુસ્ટન ટેક્ષાસ)
૨૮૧ ૭૮૨ ૬૮૬૩
શિવ રૂપ અનુપમ મહાદેવ
ત્રિગુણાતીત રૂપ મહાદેવ
તું હી વાણી તું હી વૃત્તિ
તું હી પ્રકાશ તું હી અંધકાર
તુજ શરણ પાવન મનભાવન
રુદ્ર રૂપ વિનાશક મહાદેવ
વેદમાં પરમ તત્વ મહાદેવ
અજન્મા શિવ પ્રભુ મહાદેવ
તુજ રાત્રી મહા શિવરાત્રી
વ્યષ્ટિથી સમષ્ટી દ્વાર રાત્રી
શિવત્વ પ્રેરણા પ્રેરિત રાત્રી
કનિષ્ટ જીવોના રક્ષક મહાદેવ
સૃષ્ટિના સર્જક-સંહારક મહાદેવ
દેવોના દેવ દેવાધિદેવ મહાદેવ
શિવરૂપ શાંત ભોળાનાથ મહાદેવ
આ ફોટૉ જોયો, એક હાઇકુ લખવાનો વિચાર આવ્યો
પ્યારા પ્રભુજી
તે આપ્યા માતાપિતા!
માનું આભાર!
હમણા ભારત સરકારે કાળું નાણું બહાર લાવવા નવી કરન્સી નોટો છાપવાના નિર્ણય લીધા છે,
તે સંદર્ભમાં મારા વિચારો, થોડા હાઇકુ રૂપે
છે નોટ બંધી
વિચાર બંધી નથી
કાઢશે માર્ગ
ખિસ્સાતો એજ
ભરાતા નહી વાર
નવી નોટોથી
સંભવ નથી
સરકારી ભક્તોનો
નાશ કરવો
કળાની કરન્સી
છે,નિત બદલાતી
મનપસંદ
જો હોય પાસે
સત્ય પ્રેમ કરૂણા
સિક્કા સાચા એ
આત્મા અમર
ખોળિયા બદલાઇ
નોટોની જેમ
या देवी सर्व् भूतेषु शक्ती रूपेण् संस्थिता
नमो तस्यै नमो तस्यै नमो तस्यै नमोनमः॥
દર વર્ષે નવરાત્ર આવે આપણે માતાજીની અષ્ટભુજા પ્રતિમાના દર્શન કરીએ, ગરબા- રાસ નવ દિવસ રમીએ આનંદ કરીએ. મને કે તમને માની મુર્તી જોઇને મનમાં પ્રશ્ન ઊઠ્યો માને આઠ હાથ શા માટે? આ વર્ષે મારી ૧૪ વર્ષની ગ્રાન્ડ ડૉટર આનિયાના ઉત્સુક મનમાં પ્રશ્ન ઊઠ્યો, “બા માતાજીને કેમ આઠ હાથ? કૃષ્ણ ભગવાન, રામ ભગવાન કોઇને આઠ હાથ નથી! “આ પ્રશ્નનો જવાબ આપવો થોડો મુશ્કેલ હતો છતા ટીનેજર માનસના મનમાં ઉદભવતા કુતુહલ પ્રષ્નોના જવાબ આપવા જ રહ્યા, તો જ તેવોને ઇન્ટરનેટ સર્ચ અને તેમાંથી આવતા અનેક દુષણો (વાયરસ)થી આપણે બચાવી શકીએ . મે જવાબ આપ્યો બેટા, વીષ્નુ ભગવાનને ચાર હાથ છે, અને તને યાદ છે, બાળગીતામાં તને વંચાવ્યું હતું જ્યારે કૃષ્ણ ભગવાને વિરાટ સ્વરૂપ બતાવ્યું ત્યારે તેમને પણ ઘણા હાથ હતા.
“હા મને બરાબર યાદ છે અને ત્યારે અમારા બાલ વિહારના(Sunday religious school for children) ટીચરે અમને તેનો અર્થ પણ સમજાવેલ એ પણ મને યાદ છે, એનો અર્થ ભગવાન મંદીરમાં કે આકાશમાં જ નથી ભગવાન તો બધે જ છે જેમકે પાણીમાં, પશુ, પક્ષીમાં, ઝાડ પાનમાં બધે જ છે, જ્યારે પણ મુશ્કેલી આવે ત્યારે આંખ બંધ કરી ભગવાનને યાદ કરીએ કે તુરત ભગવાન હેલ્પ માટે તૈયાર, અને આપણને માર્ગ બતાવે.”
“બીજુ શું કહેલું? યાદ છે?” “હા યાદ છે તેનો અર્થ એવો નહીં કે પરીક્ષા હોય તો પણ તમારે વિડીયો ગેમ જ રમવાની વાંચવાનું નહીં .લેશન કરવાનું વાંચવાનું ,ભગવાન પર વિશ્વાસ રાખવાનો જરૂર ભગવાન સાચી મહેનતનું સારું પરિણામ આપે જ.”
“વેરી ગુડ તને બધું યાદ છે”.
હવે માતાજીના હાથ વિષે વાત કરું માતાજીના હાથમાં જુદા જુદા વેપન છે જેના વડે મા જુદી જુદી દિશામાંથી આવતા ખરાબ તત્વોને આપણાથી દૂર રાખે છે, તેથી અંબા માને જગત જનની પણ કહેવાય છે, જે રીતે તારી મમ્મી તારું ધ્યાન રાખે છે, તારા ફ્રેન્ડસ કોણ છે, તું કેવી બુક્સ વાંચે છે, કેવા મુવી જુવે છે વગેરે… માતાજી આખી દુનિયાના બાળકોનું ધ્યાન રાખે છે, માતાજીમાં ખૂબ શક્તિ છે તેથી જ તે સિંહ જેવા પશુ પર આરામથી સવારી કરી શકે છે અને રાક્ષસોને મારી શકે છે.
માતાજીનું આ સ્વરૂપ જગતની બધી સ્ત્રીઓને શક્તિશાળી બનવાનું સુચવે છે.
તારી મમ્મી પણ શક્તિશાળી છે.
“સાચી વાત બા મારી મમ્મી ખૂબ શક્તિવાળી છે. મારી મમ્મી રોજ પાચ વાગે ઊઠે, અમારા બધા માટે ગરમ લંચ બનાવે, અમને ઊઠાડે, સાથે ડૅડી અને તેના માટૅ ચા બનાવે, અમારા માટૅ સીરીયલ દુધના બાઉલ ભરે, સેલ ફોન પર વાતો કરતી જાય લેબ ટૉપ પર ઇ મેલ પણ ચેક કરતી જાય, જવાબ આપતી જાય, ટેક્ષ મેસેજ જોય તેના પણ જવાબ આપે ,અમને ઇનસ્ટ્રકસન આપતી જાય ,દશ મિનીટમાં બ્રેકફાસ્ટ પતાવી બ્રશ કરવા જાવ, નાના ભાઇને સ્પુન પકડાવે મોઢું ખોલાવે આં કર, આં કર, હફા કર, આ બધુ મારી મમ્મી એકલી કરે. મારા ડેડ તૈયાર થઈને ચાનો કેરી ઓન મગ ઉપાડે, ન્યુઝ પેપર ઉપાડે, અમને બાય બાય કરે, ફ્લાય કીશ આપે, સી યુ બોલે ચાલતી પકડે, અમે તેમને રીટર્ન ફ્લાયીંગ કિશ આપીએ તે જોવા પણ ન ઉભા રહે, મને મનમાં લાગી આવે મારા ડૅડી કેમ આટલી ઉતાવળ કરે છે!! એક દિવસ મારાથી બોલાય જવાયું મોમ ડૅડ does n’t care for us, મમ્મી તુરત બોલી બેટા he does care for you and that’s why He is working hard, so you can go to good collage. ચુપચાપ અમે ત્રણે ભાઇ બહેન ગાડીમાં ગોઠવાય જઇએ, મમ્મી મને હાઇસ્કુલમાં મુકે, અમરને મિડલ સ્કુલમાં મુકે ,બેબી બ્રધર મલયને પ્રાયવેટ નર્સરી સ્કુલમાં મુકે. ૯ વાગે બેન્કમાં પહૉંચી જાય. સાંજે અમને ત્રણે ભાઈ બેનને પીક અપ કરે, અમર how was your meth test? અમર જવાબ ન આપે, હું બોલુ,” મોમ આઇ ગોટ એ ઇન માય બાયો ટેસ્ટ”, આનિયા મે તને નથી પૂછુયું , “સોરી મોમ” “અમર વોટ્સ રોંગ?” “મોમ આઇ ગોટ બી, આઇ વીલ વર્ક હાર્ડ, નેક્ષ્ટ ટેસ્ટ આઇ વીલ ગેટ ઍ,”ધેટ્સ ઓકે આઈ વીલ હેલ્પ યુ ઇન હાર્ડ મેથ પ્રોબલેમ.”મલય ગોટ એક્સાયટેડ મમ્મી આઇ નો ૧ ટૂ ૧૦૦ એન્ડ હી સ્ટાર્ટૅડ વન ટુ થ્રી ફોર …..ટેન ટ્વેન્ટી થર્ટી ફોર્ટી ફિફ્ટી ..અમર અને હું હસવા લાગ્યા ..મલય રડતા રડતા મમ્મી ધે આર લાફીંગ એટ મી” “આનિયા, અમર સ્ટૉપ ઇટ, સે સોરી ટુ યોર બેબી બ્રધર” અમે બન્ને સાથે સોરી મલય, સોરી મમ્મી.
“હા બેટા તારી મમ્મીએ નાનપણથી જ ખૂબ હાર્ડ વર્ક કર્યું છે દર સમર વેકેસનમાં પાર્ટ ટાઇમ જોબ કરે, કોલેજ માટે પૈસા જમા કરે સાથે તેની હોબી આર્ટ અને મ્યુઝીક, તેના પણ ક્લાસ ભરે.”
“બા, મમ્મી અમને પણ વિક એન્ડમાં અમારી હોબીના ક્લાસ કરાવે છે ,અમને ત્રણેને મમ્મી વહેલા ઊઠાડે, ફેવરેટ પેન કેક બનાવે સાથે બ્રેકફાસ્ટ કરીએ, મને ભારતનાટ્યમના ક્લાસમાં મુકે અમરને બાસ્કેટ બોલ પ્રેકટીસમાં મુકે, નાના મલયને પિયાનો લેસનમાં મુકે અને ગ્રોસરી લેવા જાય. ડેડી અમને ત્રણેને પીક અપ કરે અમે બધા સાથે બોમ્બે બ્રેઝરીમાં લંચ લઇએ પછી ઘેર આવીએ.”
“તારા ડેડી વીક એન્ડમાં હેલ્પ કરે છે, સારું કહેવાય”શું સારું કહેવાય? આનિયાને તો આઠ હાથ જેટલી શક્તિ તેની મમ્મીમા છે તે વાત તેના બાને કહેવી હતી ડૅડી તેના પ્રમાણમાં કંઇ જ ન કહેવાય તેણે તો ચાલુ જ રાખ્યું “તમને ખબર છે બા મારી મમ્મી બેન્કની ટ્રેનીંગ માટે એક મહીનો ન્યુયોર્ક ગયેલી ત્યારે, મારા ડેડ અમને ત્રણે જણને તૈયાર કરવા અને સ્કુલમાં મુકવામાં હંમેશા લેટ પડતા, અને બા, ત્રણ વખત લેટ પડીએ એટલે એક એબસંટ ગણાય એ વર્ષે મને અને અમરને પરફેક્ટ અટેન્ડન્સનું સર્ટીફિકેટ પણ નહી મળ્યું.”
નીલા ગાડી પાર્ક કરી આવી
“મમ્મી ,આનિયા ગરબા કરવા લાગો અહી કેમ ઉભા છો”
“નીલા અમે તારી રાહ જોતા હતા, ચાલો”
“ચાલો અને ત્રણે જણા ગરબો જીલવા લાગ્યા
“મા શક્તિ નહીં તારી કળાય રે હો અંબિકા….મા શક્તિ નહીં
મા તું ચૌદ ભુવનમાં ગવાય રે હો અંબિકા
મા ઘટઘટમાં છો આપ બિરાજ્યા
મા વસતા ઉરમાં સદાય રે હો અંબિકા……..મા શક્તિ નહીં
આનિયાને શુક્ર, શનિ , રવિ મમ્મી અને બા સાથે ગરબા રમવાની ખૂબ મઝા પડી.
ડો ઈન્દુબહેન શાહ
હ્યુસ્ટન ટેક્ષાસ (યુ એસ એ)
દિવાળી આવી, બનીને ઝગમગ દીવડા
અંધકાર મનના ધકેલી ઉજાળું જીવન સહુના
રોશની ફેલાવું ઘર ઘરમાં
પ્રગટાવી દીવા સહુના દિલમાં
ટમટમતા તારાઓ સૌ સાથ
વેરાયા પૃથવીપર આજ
ઉજાળવા પગદંડી ને પાથ
બારાત ઉતરી માણવા મહેફીલ
ફટાકડાની સાથે ફોડી દર્દના ફોલ્લા
બુરાઇ મનની બધી ધકેલી બહાર
વસાવું એવી દુનિયા
ન રહે કોઈ રાગ-દ્વેશ પીડા
મીઠાઇની મીઠાસ સદા દિલમાં વશે
પ્રતિજ્ઞા શુભ દિનમાં ઍવી લઈને
ભૂલી નાત જાત રંગ સીમા વાડા બધુએ
સહુના દિલ બહેલાવું મીઠા વર્તન વ્યવહારે
પવની નાની હતી ત્યારથી પતંગિયા પાછળ પવનની જડપે દોડતી, સાંજે પાર્કમાં મમ્મી સાથે ફરવા જાય અને મોગરા,
ગુલાબ,રંગબેરંગી ગલગોટાના પુષ્પો,કે પછી લીલી સુકી લોનના મિશ્રણમાં ઉગેલ જંગલી પણ મનમોહક પુષ્પો પર બેઠેલા પતંગિયા જુવે કે પવની મમ્મીની આંગળી છોડી પહોંચી જાય પતંગિયાને જોવા, એક પછી એક રૂપાળા પતંગિયા જોતી જાય અને પકડવા દોડતી જાય પતંગિયા હાથમાં ન આવે .મમ્મી બુમ પાડે “પવની બેટા, રૂપાળા પતંગિયાને પકડવાના નહી તેની પાંખ બહુ નાજુક હોય, તેને દુરથી જ જોવાના હોય”,”મમ્મી મને પતંગિયાને પકડવું છે,બસ એક મને પકડવા દે, હું તેને બરાબર મારા રૂમમાં ઓરચિડના રૂપાળા ફૂલ પર સાચવીને મુકી દઇશ”,”ના બેટા પતંગિયાને કોઇ દિવસ ઘરમાં ના રખાય તેઓને ખુલ્લી હવામાં એક ફૂલથી બીજા ફૂલ પર ઉડવું ગમે,ઘરમાં તો ગુંગળાય મરી જાય.”મમ્મી હું તેને સરસ મારી ફીશનું બોક્ષ બતાવીશ તેને મારી ગોલ્ડ ફીશ બતાવીશ મારી ફીશીને પતંગિયાની દોસ્તી થઇ જશે બન્નેની દોસ્તી જોવાની મને ખૂબ મઝા પડશે બોલી તાળી પાડવા લાગી, “બેટા પતંગિયાની દોસ્તી ફૂલો સાથે જ હોય બીજા કોઇની દોસ્તી તેને ન ગમે”, “એવું કેમ”? બેટા પતંગિયાને ફૂલનો રસ જ પીવો ગમે ફૂલને પણ પતંગિયા બહુ ગમે, ચાલ હવે ઝૂલા પર હિંચકા ખાવા”.ઝૂલાનું નામ પડતા જ પવની મમ્મી પાસે આવી બન્ને ઝૂલા તરફ ચાલ્યા પવની ને ઝૂલા પર ઝૂલવાની ખૂબ મઝા પડી.
નિયતીએ દીકરી માટે યાર્ડમાં પતંગિયાને આકર્શવા સુંદર પુષ્પો ઉગાડ્યા,પવનીના બેડરૂમની દિવાલો પર પતંગિયાની ડીઝાઇનના વોલ પેપર, બેડ પર ચાદર ઓશિકા પતંગિયાની છાપ વાળા, પવની મોટી થઇ, તેમ તેનો પતંગિયા પ્રેમ વધતો ગયો, સવારના ઊઠે તેવી વિસ્મય ભરી નજરે પવની યાર્ડમાં દોડે કેટલા નવા પુષ્પો ખીલ્યા છે! કેવા રંગના પતંગિયા બેઠા છે! જોઇને પછી શાળામાં તૈયાર થઇને જવાનું. પવની પતંગિયાની ડિઝાયનના ડ્રેસ પસંદ કરે.પવનીનું નીક નેમ પતંગી પડી ગયું. ઘરમાં પપ્પા-મમ્મી, દાદા-દાદી બધા પતંગી કહીને જ બોલાવે.
પવનીની સ્કુલમાં ખાસ બેનપણી અવની, તેના પપ્પાને બટર ફ્લાયગાર્ડનનો શોખ.પવની એક વિકએન્ડ અવનીના ઘેર બટરફ્લાય ગાર્ડન જોવા ગઇ. ભાત-ભાતની ડીઝાઇન વાળી રંગબેરંગી બટરફ્લાય જોય પવની તો ખુશ થઇ ગઇ.”વાવ અવની યુ હેવ સો મેની બટરફ્લાય, ઇન માય બેક યાર્ડ આઇ ગેટ વન ઓર સમ ડે ટૂ ઓર થ્રી, કે ન આઇ હેવ કપલ ઓફ ધેમ?”,”સ્યોર બોલી અવની તો એક પહોળા મોઢાની બરણી લઇ આવી બે ત્રણ નાની બટર ફ્લાય ભરી ઘરમા આવી તેની પાછળ બીતા બીતા પવની આવી ,”મમ્મી હું પવનીને બે ત્રણ બટરફ્લાય આપું?” “ના બેટા પવનીના ઘેર પહોંચતા સુધીમાં બટરફ્લાય મરી જાય,તેને ગાર્ડનમાં જ રખાય જા પાછી ગાર્ડનમાં મુકી આવ.”બન્ને બેનપણીને આ વાત સમજાતી નથી બીજા બર્ડી ઘરમાં રહી શકે તો બટરફ્લાય કેમ ન રહી શકે. આ સમસ્યા બન્નેના મનને મુંજવી રહી છે. મોટા ના જવાબથી તેમને સંતોષ નથી થતો.
પવની સ્કુલમાં બાયોલોજી ક્લાસમાં બટરફ્લાય સાયકલ શીખી, ચાર સ્ટેજ એગ, લાર્વા, પુપા અને પુપામાંથી બટરફ્લાય બહાર આવે આ બધા જંતુ ના સાયકલ પરંતુ પતંગિયાનું સાયકલ પૂર્ણ. વધુ જાણવાની જીજ્ઞાસા થઈ, લાયબ્રેરીમાંથી બટરફ્લાય વિષે પુષ્તક વાંચ્યા, પતંગિયાની અગણીત જાતો તેમાં મોનાર્ચ પતંગિયાની આગવી વિશેસતા વિષે વાંચ્યું,બીજા પક્ષીઓ શિયાળામાં ઠંડા પ્રદેશમાંથી ગરમ પ્રદેશ તરફ પ્રયાણ કરે છે તેમ મોનાર્ચ પતંગિયા પણ કેલિફોર્નિયા અને મક્ષિકો તરફ પ્રયાણ કરે છે, કેલિફોર્સનિયાના મોનાર્ચ વેસ્ટર્ન મોનાર્ચ તરીકે ઓળખાય છે, મિક્ષિકોના મોનાર્ચ ઇસ્ટર્ન મોનાર્ચ તરીકે ઓળખાય છે. સમરમાં મોનાર્ચ અમેરિકા પાછા આવે તેમનું રિપ્રોડ્કસન સાયકલ શરૂ કરે મોનાર્ચ પતંગિયા ૧૦ થી બાર મહિના જીવે છે. બીજા પતંગિયાનું જીવન ૬ થી ૮ અઠવાડિયા. પવનીને આ બધુ વાંચવાની મઝા આવી. મમ્મી પપ્પા સાથે મોનાર્ચ બટરફ્લાય ગાર્ડન જોવા ગઈ. “પપ્પા જુઓ આ મેલ મોનાર્ચ,આ ફિમેલ મોનાર્ચ”.મમ્મી પપ્પા મનમાં પોસરાયા વાહ મારી દીકરી પતંગિયા વિષે ઘણું જાણે છે. પપ્પાએ પુછ્યું પવની તને કેવી રીતે ખબર પડી?”જુઓ પપ્પા ફિમેલ મોનાર્ચની પાખો મોટી હોય છે અને તેના પીળા કેશરિયા રંગ પર પટાની ડીઝાયન છે ,પાછળ બે કાળા ડૉટ છે, હવે આ મેલ જુઓ તેની પાંખો નાની છે, દેખાવમાં સુંદર છે અને તેનો પીળો કેસરિયો રંગ ઉપર કાળા ટપકા નથી “. “વાવ પવની યુ આર અ ગુડ ઓબસર્વર, અમારા ધ્યાનમાં આવું આવ્યું નહી,”” પપ્પા મે ઘણા બધા ફોટા જોયા છે .” “સરસ બેટા મને તારા બટરફ્લાય અને સ્પેસિયલ મોનાર્ચ બટરફ્લાયના નોલેજ પર ઘણો ગર્વ થયો”.
પવની હાઇસ્કુલ પછી બાયોલોજી વિષય સાથે ગ્રેજ્યુએટ થઇ.મમ્મી પપ્પાને દીકરી ડો બને તેવી ઇચ્છા. પરંતુ પવનીને ફેસન ડીઝાયનમાં માસ્ટર કરવાની ઇચ્છા હતી. પપ્પા મમ્મીએ દીકરીની ઇચ્છાને માન આપ્યું.પવનીને કેલિફોર્નિયાની ફેસન ડિઝાયન કોલેજમાં એડમિસન મળી ગયું. કોલેજમાં તેનો સ્પેશીયલ ઇન્ટરેસ્ટ બટરફ્લાયની વિવિધ ડીઝાયન બનાવવામાં રહ્યો. તેના ટીચર્સ તેની ડીઝાયન જોયને ખૂબ ખુશ થતા , તેના એક ટીચર મિસ વિડમાયરની તો પવની ફેવરેટ સ્ટુડન્ટ બની ગઈ. અવનીને માસ્ટર ડીગ્રી મળી ગઈ.
હવે પવની જોબ માર્કેટમાં આવી ગઈ, મિસ વિડમાયરના લેટર પર તેને કોઇ પણ મોટા ડિઝાયનર ને ત્યાં જોબ મળી શકે તેમ હતુ. તેના પપ્પાની ઇચ્છા પવની પોતે બિઝનેસ શરુ કરે તેવી હતી. પપ્પાની ઇચ્છાને માન આપી પવનીએ મોનાર્ચ ડીઝાયનર નામ સાથે ડીઝાયનર માર્કેટમાં જંપલાવ્યું, તેના સ્ટુડીયોનું ઉદઘાટન મિસ વિડમાયરના હાથે થયું. થોડા બોલિવુડ -હોલિવુડની અભિનેત્રીને ઉદઘાટનમાં બોલાવ્યા. સ્ટુડીયોમાં બટરફ્લાય ડીઝાયનના ડ્રેસ, પર્શ ,દાગીના વગેરે સેમ્પલ જોઇને બધા ખૂબ ખુશ થયા. મેસિસ ડિપાર્ટમેન્ટ સ્ટોરનો ચિલ્ડર્ન ક્લોધિંગનો ઓર્ડર પણ મળી ગયો. શરૂઆત સારી થઈ. ફેસન ડીઝાયન લોકલ મેગેઝીનમાં એડવર્ટાયઝમેન્ટ મુકી , ધીરે ધીરે વિકાશ થતો ગયો.મેસિસ સ્ટોરમાં મોનાર્ચ ડીઝાયન બધા ડીપાર્ટમેન્ટમાં પહોંચી ગઈ, મોનાર્ચ ડ્રેસીસ, મોનાર્ચ જ્વેલરી, મોનાર્ચ પર્સિસ, મોનાર્ચ સુઝ. પવનીની બટરફ્લાય દોડ દિવસે દિવસે વધતી રહી.
ડો. ઇન્દુબેન શાહ.
મારી બદનશીબી તારો કોઇ વાંક નથી
તારા મળ્યાની ખુશીમાં ભૂલાયા મારા શૉખ
તને અપનાવી રોમ રોમમાં નથી જ્ગ્યા ખાલી
મિત્રો કરે ફરિયાદ ક્યાં તું ગઈ ખોવાય?
હસતા રમતા સાંભળું વાતો બધી ઠાલી
તને મળુ વાતો નથી ખૂટતી મારી ને તારી
દિલમાં ઉમેદોના ભંડાર હતા બધા જે
તારી ને મારી ગણી ભૂલાતા ગયા સહેજે
આવ્યા જિંદગીના આરે યાદ આવે યુવાની
પૂછે તું મને કેમ કદી કાંઇ માગે નહી
માગ્યા વિના મને મળી જાય છે ઘણુ
મનની વાત જાણી છાની આપે દે બધુ
મુજ હૈયે તું વશે તારા હૈયામાં હું
દિલની વાત દિલ જાણી લે શું બોલુ?
તરુલતા વાર્તા સ્પર્ધામાં ત્રીજું સ્થાન મળેલ વાર્તા આજેબ્લોગ પર મુકુ છું.
વૈશાખ મહિનાની ધોમ ઘખતી ભૂમિ પર છ પગલા ધમ ધમ ધરતી ધૃજાવતા ઉતાવળે ચાલી રહ્યા છે, જવું? શા માટે જવું છે? શું કરીશું? કંઇજ ખબર નથી, કોઇનો સાથ નથી, બસ, ઉપર આભ નીચે ધરતી. આકાશમાં ભમતી ભૂરી વાદળીઓની છત્રી ઓઢી ત્રણ વ્યક્તિ, મા અને બે દીકરીઓ ચાલ્યા કરે છે, દીકરીઓના માસુમ ચહેરા પર આશ્ચર્ય, ભયના મિશ્રીત ભાવ છે. માતાની ટટ્ટાર ખુમારી ભરી ચાલ અને સીધી નજર તેનો આત્મ વિશ્વાસ સુચવી રહ્યા છે.
મનમાં ઊમટતા વિચારો “મને બે દીકરીઓ થઇ એ શું મારો ગુનો છે!? મારા પતિ હતા ત્યારે કોઇની હિમત ન હતી, મારું અપમાન કરવાની, તેમનું અકસ્માતમાં અકાળે અવસાન થયું અને ડગલે ને પગલે મારું અપમાન..અને મારી દીકરીઓની અવગણના.. સહન ન થયું, ક્યાં જઈશ??..આવા વિચારો…પળ બે પળ તેણીનો આત્મ-વિશ્વાસ ડગુમગુ કરે છે. માહ્યલો બોલે છે, “નહીં સલમા, અત્યારે તારે બધુ ભૂલી જવાનું છે, અતીતને છોડ, ભવિષ્યનો વિચાર કર, ધરા અને ઝરા બે માસુમ બાળકીઓનું ભવિષ્ય તારે ઘડવાનું છે એ જ એક ધ્યેય…તું જરૂર કરી શકશે”…અને સલમા બે હાથમાં વહાલી પુત્રીઓના હાથ પકડી તેમને દોરતી ચાલી રહી છે…સમજુ સહનશીલ દીકરીઓ મા સાથે કદમ મેળવી રહી છે. થોડે દૂર કાચા રોડ પર એક છાપરી નીચે થોડા લોકો નજરે પડતા જ સલમાએ ઝડપ વધારી, જરૂર ત્યાં બસ સ્ટેન્ડ છે. હાશ, શહેરમાં જવાની બસ અહીંથી મળી જશે, આશા બંધાઇ. દીકરીઓ સામે જોયું, બન્નેના મુખ પરનો પસીનો પાલવથી લુછ્યો, હવાથી વેરવિખેર વાળની લટોને હાથની આંગળીઓ ભેરવી સરખી ગોઢવી, બેટા, હવે પેલી છાપરી દેખાય છેને ત્યાં સુધી જ ચાલવાનું છે. માના પ્રેમાળ સ્પર્શથી બન્ને દીકરીઓના મુખ પર સ્મીત ફરક્યું. મોટી ધરાએ પુછ્યું “મા આપણે ત્યાં રહેવાનું છે? “ના બેટા ત્યાંથી બસમાં બેસી આપણે રાજકોટ શહેરમાં જવાનું છે”. નાની ઝરા તો નાચવા લાગી, મા મારી બેનપણી તેના મામાના ઘેર રાજકોટ ગઈ’તી, આપણે મામાને ત્યાં જવાનું છે?” બેટા આપણને ખુદા જ્યાં લઈ જાય ત્યાં જવાનું છે” આમ વાતોમાં બસ સ્ટેન્ડ આવી ગયું.
બસ સ્ટેન્ડ પર ઘણા લોકો હતા, કોઇ જમીન પર નિરાંતે બેઠેલા હતા, તો કોઇ પોતાના પોટલામાં બાંધેલ પોતાની કારીગરીનું શહેરમાં સારે ભાવે વેચાણ થશે તે આશા સાથે બસની રાહ જોઈ રહ્યા હતા… તો કોઈ શહેરમાં દીકરીના લગ્ન પ્રસંગનું હટાણું કરવા જઈ રહ્યા હતા..એકાદ બે જુવાનિયા શહેરમાં અમીતાભ બચ્ચનની પીકુ સિનેમા જોવા આતુરતાથી બસની રાહ જોઇ રહ્યા હતા. સલમા આ બધાની વાતચીત સાંભળી રહી હતી. ઝરા અને ધરા બન્ને થાક્યા હતા, તેઓની આંખમાં ઉંઘના ગાડા ઉમટ્યા હતા, ઠેલવા મુશ્કેલ જણાતા, સલમાએ બન્ને દીકરીઓને ઑઢણું પાથરી સુવડાવી, નજર પાછી રોડ પર, ક્યારે બસ આવશે? દૂરથી કોઈ વાહન આવતું જોયું સલમા ખુશ થઇ, બસ આવી! બેઠેલા સૌ ઊભા થયા, કપડા ખંખેરવા લાગ્યા, વાહન નજીક આવ્યું ..ટોળામાંથી કોઇ બોલ્યું “ આ તો કોઈ સાહેબની જીપ આવતી જણાય છે, સલમા બે ડગલા આગળ આવી રસ્તાની ધારી પરથી દૃષ્ટિ દૂર ફેલાવી, લોકોના ટોળાને જોતા જીપના ડ્રાયવરે સ્પીડ ઘટાડી, અંદર બેઠેલ સાહેબે પુછ્યું; “દીલુભા, આજે બસ મોડી પડી લાગે છે, ઘણા લોકો રાહ જોઇ રહ્યા છે!” સાહેબ બસનો ટાઇમ હવે થાય છે, આ તો કાલે પુનમના મૅળામાં જવાની ભીડ છે” જીપ એકદમ બસ સ્ટૅન્ડ પાસે આવી, સલમા અને સાહેબની દૃષ્ટિ મળી, સાહેબ મનમાં; અરે આ તો સલમા!!!, સલમાના માનસપટ પર નામ આવ્યું સમીર!! અહીં કયાંથી? સાહેબે ડ્રાયવરને જીપ રોકવા કહ્યું, ડ્રાયવરે જીપ પાર્ક કરી કે તુરત સમીર સાહેબ જીપમાંથી નીચે આવ્યા. સલમા પાસે આવી, જાણે વર્ષોથી ઓળખતા હોય તેમ સહજ ભાવે બોલ્યા “સલમા બસની રાહ જોતા રાત પડી જશે, ચાલ જીપમાં બેસી જા, તારી સાથે બીજા કોઇ હોય તો તેને પણ લઇ લે,” “મારી બે દીકરીઓ છે ખૂબ થાકી ગઇ છે” બોલી સલમા દીકરીઓને ઊઠાડવા નીચે નમી “ધરા, ઝરા ઊઠો, આપણને લેવા અંકલ જીપ લઈને આવ્યા છે” જીપનું નામ સાંભળતા જ બન્ને ઊભી થઇ ગઈ. બન્નેના હાથ પકડી સલમા જીપ તરફ ચાલવા લાગી, ડ્રાયવરે ઉતરીને બન્ને દીકરીઓને ઊચકી જીપમા બેસાડી, સમીરે સલમાનો હાથ પકડી જીપ પર ચડવામાં મદદ કરી, બન્ને એક બીજા સામે જોઇ રહ્યા બન્નેની આંખોમાં અનેક પ્રશ્નો.. સમીરની આંખો પૂછી રહી છે સલમા ક્યાં ખોવાઈ ગયેલ આટલા વર્ષ? તો સલમાની આંખમાં પ્રશ્ન સમીર ૧૧મું પાસ કરી કોલેજમાં ગયો ને સલમાને સાવ ભૂલી ગયો? આ હસ્ત મેળાપ ૧૧ વર્ષ પહેલા ન થઈ શક્યો, આજે અચાનક વેરાન વગડામાં..!!!
અને બન્નેના મન ૧૧-૧૨ વર્ષના ભૂતકાળમાં ભ્રમણ કરવા લાગ્યા. કેટ કેટલી યાદો સાથે માણેલા તહેવારોની, બચપણમાં કરેલ ધીંગા મસ્તીની નજર સમક્ષ તરવરવા લાગી. બન્ને રાજકોટમાં સાથે મોટા થયા હતા. સલમાએ સમીર સાથે દિવાળીમાં ફ્ટાકડા ફોડ્યા હતા, સમીર હાથમાં ફટાકડાની લાંબી સેર પકડી સળગાવે અને સલમા ચીસ પાડે, સમીર જલ્દી ફેકી દે, તારા હાથ બળશે અને સમીર તેને બીવડાવવા બે,ત્રણ ફટાકડા હાથમાં જ ફોડૅ અને સલમા તેનો હાથ પકડી ફટાકડા છોડાવે, અને બન્ને ફટાકડાના ફ્ટફટ અવાજ સાથે ખડખડાટ હશે. નવરાત્રમાં સલમા સમીરની બેન સાથે ચણીયા ચોળી પહેરી ગરબા ગાવા જાય, સલમાના માતા પિતા પણ કોઇ વાંધો ન ઊઠાવે. સમીર અને તેની બેન પણ સલમા અને તેના ભાઇ સાથે તાજીયા જોવા જાય. આમ બન્ને કુટુંબના બાળકો આનંદ કરે અને વડીલો પણ આ નિર્દોષ આનંદ જોઇ ખુશ થાય.
સમીરના પિતા મામલતદાર, સલમાના પિતા તેમની જ ઓફિસમાં હેડ ક્લાર્ક, બન્ને પડોશી. સલમા અને સમીર સાત ચોપડી સુધી એક જ શાળામાં ભણ્યા, બન્ને સાથે ચાલતા સ્કુલમાં જાય. સલમા ખૂબ રૂપાળી, રસ્તામાં બન્નેને સાથે ચાલતા જોઇ તેમની શાળામાં ભણતા બે મુસલમાન છોકરાઓની આંખમાં ઝેર રેડાતું. અંદરો અંદર વાતો કરતા “અલ્યા મેહમુદ આ ચાંદ, હિંદુ થઇ જવાની હોય તેવું લાગે છે”, “ના ના, જમાલ સલમાનો બાપ સમીરને મુસલમાન બનાવશે” ત્યારે તો વાત છોડી બન્ને ક્લાસમાં ગયા. મેહમુદના મનનો કબજો સલમાએ લઇ લીધો હતો. સલમાનું રૂપ પણ દિલમાં વશી જાય તેવું જ હતું. દિવસે દિવસે વધુ ને વધુ નિખરતું હતું. શાળાના ઘણા છોકરાઓ સલમા પર લટ્ટુ હતા.
આ ઉંમરના છોકરા છોકરીઓના મનમાં તેઓને ન સમજાય તેવા ભાવનો સંચાર થાય છે અને તે જ ક્ષણે તનમાં પણ ઝણઝણાટી પ્રસરવા લાગે છે, તો કોઇ દીકરીઓના મન પરથી અગોચર ભયનું લખલખુ પસાર થઇ જતું હોય છે. સલમાના મનની દશા કોઇ વાર આવી થતી, ખાસ કરીને જ્યારે સમીર તેની સાથે ન હોય. સમીરની હાજરીમાં સલમાની છેડતી કરવાની કોઇ હિમત ન કરે, સમીર પણ બને ત્યાં સુધી સલમાની સાથે જ રહે. એક દિવસ સલમા રીસેસમાં તેની બહેનપણી સાથે બહાર મગફળી લેવા નીકળી અને મેહમુદે મોકો જોઇ સલમાની છેડતી કરી, સમીરે જોયું મેહમુદની બોચી પકડી બન્ને થયા બાથંબાથ, સલમાએ સમીરને વાર્યો,“છોડ જવા દે કંઇ મોટી વાત નથી”, શિક્ષક આવ્યા બન્નેને છુટા પાડ્યા.
સાતમું પાસ કરી બન્ને છુટા પડ્યા. સમીર બોયઝ હાઇસ્કુલમા ગયો અને સલમા ગર્લ્સ-હાઇસ્કુલમાં ગઈ. બન્નેની સ્કુલ જુદી, સમય સરખો, બન્ને સાથે દશ વાગ્યાની બસ પકડે, સલમા ઉતરે તેના પછીના સ્ટોપ પર સમીર ઉતરે, સાંજે પણ બન્નેની બસ નક્કી. બસમાં બન્ને ભણવાની વાતો કરે, સમીર ખૂબ હોશિયાર, સલમાને લેશનમાં મદદ કરે, ગણિત શિખવાડે. સલમાએ નવમું ધોરણ પાસ કર્યું.
સલમા૧૪ વર્ષની થઈ અને તેના માતા- પિતા બન્ને ટાયફોઇડની બિમારીના ભોગ બન્યા, સલમા અને તેના ૧૧ વર્ષના ભાઇની જવાબદારી કાકા-કાકી પર આવી પડી. કાકાને સાધારણ નોકરી, બધા સાથે રહે, કાકી પોતાના બે બાળકોને સંભાળે અને જેઠાણીને ઘરકામમાં મદદ કરે. બન્ને કુટુંબનો વ્યવહાર ભાઈ-ભાભી સંભાળે. અચાનક જવાબદારી છ જણાનું કુટુંબ કેમ નભશે? કાકા મુંઝાઈને પોતાના ભાઇના દોસ્ત, સમીરના પિતા મનસુખભાઈ પાસે ગયા. મનસુખભાઇએ સલમાના પિતાના પ્રોવિડન્ડ ફંડના પૈસા જરૂરી કાગળો તૈયાર કરી, અપાવ્યા. સલમાના કાકાને નાની કરિયાણાની દુકાન કરાવી આપી. ધંધાની શરૂઆત કામ ઘણું કરવું પડે, નોકર પોષાય નહીં, સલમાને અભ્યાસ છોડવો પડ્યો. સલમા તે દિવસે ખૂબ રડી, સાંજે બસમાં સમીરને મળી બોલી “સમીર આજે મારો છેલ્લો દિવસ છે”, “કેમ? હજુ તારે એક વર્ષ બાકી છે, મેં ૮ અને ૯ સાથે કર્યા તેથી મારું આ છેલ્લુ વર્ષ છે, મારો વાદ કરીશ તો એસ એસ સી પાસ નહીં ગણાય સારો છોકરો નહીં મળે બોલી હસવા લાગ્યો, સલમા રડતા રડતા બોલી સમીર તને મશ્કરી સુજે છે! હું સાચુ કહું છું, મારે મારી કાકીને ઘરકામમાં મદદ કરવાની છે અને નાના પિત્રાઈભાઇઓને સાચવવાના છે, જેથી કાકી દુકાનમાં કાકાને મદદ કરી શકે”. બસ સ્ટૉપ આવ્યું કંડકટર બોલ્યો જ્યુબિલી અને સમીરે સલમાનો હાથ પકડ્યો; ચાલ સલમા, સલમા રડતા રડતા સમીરની દોરવાય ઊતરી, સમીર સલમાને ગાર્ડનમાં લઈ ગયો, બન્ને બાકડા પર બેઠા. સમીરે ખીસ્સામાથી રૂમાલ કાઢ્યો, સલમાના આંસુ લુછતા બોલ્યો “અરે ગાંડી એમા આટલુ બધુ રડવાનું? હું તને અમદાવાદ લઈ જઈશ અને ભણાવીશ, હું ચાર વર્ષમાં પાછો આવીશ ત્યાં સુધી તું કાકીને મદદ કર, કાકા-કાકીને ખુશ કર, એટલે તેઓ તને મારી સાથે મોકલે બરાબર? સલમાના ગળે વાત ઊતરી ગઈ. બસ, ચાર જ વર્ષ રાહ જોવાની. બન્ને જણાએ જ્યુબિલી ગાર્ડનની માટલા ગુલ્ફી ખાઇને ઘેર ગયા.
જીપ રાજકોટના ધોરી માર્ગ તરફ દોડી રહી છે. સમીર અને સલમા બન્નેના મન પણ જીપની ઝડપ સાથે ભૂતકાળના પાના ઊથલાવી રહ્યા છે. બન્ને દીકરીઓ નિરાંતે સુતી છે. ચોટીલા નજીક આવતા ડ્રાયવરે પૂછ્યું; સાહેબ બહેનને ક્યાં ઊતરવાનું છે? અને બન્ને વર્તમાનમાં આવ્યા, સમીરે જવાબ આપ્યો, દીલુભા આપણા ઘેર. સલમાએ સમીરનો જવાબ સ્વીકારી લીધો, નાનપણથી સમીર કહે તે માની લેતી.
જીપ સમીરના ઘેર પહોંચી ડ્રાઇવરે ગેટ ખોલ્યો, જીપ અંદર લીધી. સલમાએ બન્ને દીકરીઓને જગાડી; બેટા ઊઠો ઘર આવ્યું. સમીરે ડ્રાઇવરને જમવાના પૈસા આપ્યા “દિલુભા, સવારે દશ વાગે આવી જજો”.
ધરા અને ઝરાએ પુછ્યું, “મમ્મી આપણે અહીં રહેવાનું?” “હા બેટા”
નાની ઝરા બોલી મમ્મી મને બહુ ભૂખ લાગી છે. અને સમીર ટ્રેમાં દુધના ગ્લાસ અને પારલેજી લઈ આવ્યો, ડાઇનીંગ ટેબલ પર ટ્રે મુકી “ચાલો બન્ને ખાવા લાગો, પારલેજી ભાવે છે?” બન્ને જણાએ મમ્મી સામે જોયું. સલમા બોલી ‘બેટા અંકલના ઘેર ખવાય” બન્નેને રસોડામાં ટેબલ પર બેસાડી, સલમાએ સમીરને પૂછ્યું ઘરમાં બીજુ કોઇ નથી? “ના, મારી પત્નિ કેન્સરની બિમારીમાં પ્રભુને પ્યારી થઈ ગઈ, મારો ૭ વર્ષનો દીકરો રાજકુમાર સ્કુલમાં હોસ્ટેલમાં ભણે છે, મારા માતાનો ગયા વર્ષે સ્વર્ગવાસ થયો, મારા પિતાશ્રી ચાર ધામ યાત્રામાં ગયા છે, બે ચાર દિવસમા આવશે, ત્યાં સુધી હું તું અને બે દીકરીઓ”.
“સલમા મેં મારી વાત કરી હવે તારી વાત કર, એક શરત, રડવાનું નહીં”.
“સમીર, સલમાના આંસુ સુકાઈ ગયા છે, તું ગયો ને બીજા વર્ષે કચ્છના કરિયાણાના વેપારી અને તેનો દીકરો માલ લેવા રાજકોટ આવ્યા, મારા કાકાને મળ્યા અને મારા કાકાએ મારો સોદો તેના નાના દીકરા સલીમ સાથે કરી દીધો. ત્રણ મહિનામાં લગ્ન લેવાયા, હું સાસરે ગઈ મારો ભાઇ સમજુ તે ભણવાની સાથે કાકાને દુકાનમાં પણ મદદ કરતો એટલે કાકી ઘર સંભાળી શકતા. મારા પતિ મને ચાહતા હતા, હું પણ તેમને સુખી રાખતી, મને બે દીકરીઓ થઈ, છ મહિના થયા મારા પતિનું રાજકોટથી પાછા આવતા જીવલેણ અકસ્માતમાં અવસાન થયું, ત્યારથી મારા પર મારા સાસરીયાનો ત્રાસ શરુ થયો, ઘર આખાનું કામ હું એકલી કરું, તેનો તો મને કોઇ વાંધો નહીં, પણ થોડા દિવસથી મારા જેઠની લોલુપ નજર અને સાથે શરીર સુખની માગણી, નહીં સહન થયું, બપોરના સૌ આરામ કરતા હતા ત્યારે ધરા ઝરાને લેવા જાઉ છું કહી નીકળી ગઈ, બન્ને દીકરીઓને સ્કુલમાંથી લીધી ભગવાન ભરોસે ચાલવા લાગી, બસ સ્ટેન્ડે પહોંચી, ભગવાને તને મોકલ્યો”.
“મારી બાર વર્ષની પ્રતિક્ષા ફળી, આજે મને મારી દેવી મળી”
ઇન્દુબેન શાહ
નિત નવા નિતી નિયમ નિશ્ચય કરે
ન થાય અમલ નિયતિનો સ્વીકાર કરે
ન જાણ્યું જાનકી નાથે સવારે શું થવાનું છે
મનને મનાવે યાદ કરી ઠાલા પ્રયત્ને
ઘડવૈયો બની નિત નવા ઘાટ રચે
મેં કર્યું હું કરું અભિમાન ધરી નાચે
કકડભૂશ ભાંગે ઘડેલા ઘાટ જ્યારે
હું કરું હું કરું ભ્રહ્મણા ભાંગી ત્યારે
તું જ કરનાર તું જ તોડનાર જુજવા રૂપ અનંત
અવિનાશી અખંડ બ્રહ્મનના અંશ રૂપ અખંડ.
