Category Archives: આધ્યાત્મિક ચિંતન

હિંસા એટલે કોઈને મારી નાખવા, પશુ- પક્ષીને,જળચરને  શૉખ ખાતર મારવા અથવા માંસાહારી પોતાના ભોજન માટે મારતા હોય છે આ એક પ્રકારની હિંસાછે . વધારે કૃર હિંસા ખૂન કરવું તે છે આના પણ કારણ હોય શકે.અને અહિંસા એટલે ન મારવું એ. … Continue reading →

                            વિશ્વાસે ઉઠું,                  વિશ્વાસે સુઉં    જિંદગીભર શ્વાસ વિશ્વાસે ભરું      સફર લાંબી વિશ્વાસે  કુચ કરું         ક્યારે શ્વાસ રૂંધાશે?          જીવન દોરી તૂટશે?              શું ખબર?    જાણું વિશ્વાસ નહીં તૂટે    સફર લાંબી વિશ્વાસે દોરાશે      ફેફસાના ફૂગ્ગા … Continue reading →

                            વરિષ્ઠ નાગરિકનું સુખ –સંતોષી જીવ  “સંતોષી નર સદા સુખી” આ કહેવત જગતના બધા જીવોને. લાગુ પડે છે. સંતોષ નાના મોટા સહુને સુખ અર્પે છે. બાળપણમાં, ઉપરની કહેવત આપણે આપણા વડીલોના મુખેથી જ સાંભળેલ છે. આજકાલ ભૌતિક ચીજ વસ્તુના ઢગલા … Continue reading →

          તણાવ ભારે જીંદગી જીવ્યા કરું     અશાંત જગમાં ખેલ ખેલ્યા કરું         નબળાને પાડી નીચા સબળા હરખાઇ     ના સરે અર્થ ખુદ પડે ,વિચાર્યા કરું       જગતમાં થતી તુલના જોયા કરું     ગુણ અવગુણ સૌના ગણ્યા … Continue reading →

                                                                ભૂલ થઇ જરાક દુઃખ શાને!                ઘવાયો ગર્વ દુઃખ શાને!!                 ભૂતકાળની ભૂરી છાયા              અટપટુ ભાવિ દુઃખ શાને!!               ભૂત ભાવિ આભાસ નિરાશા             માણુ ના … Continue reading →

                                 સ્મરણ રહ્યુ ,વરસ વહ્યા અગિયાર         ના ભૂલાય ,ગોઝારો દિન નવ અગિયાર           આભને આંબતી બે ઇમારતો મગરૂર        ભૂમિએ પડી ,પળમાં થઇ ભંગાર          વિકારી જુજ માનવે મચાવ્યો … Continue reading →

                               ભમરો શક્તિમાન કઠીન કાષ્ટ કાપે           બની જાય આસક્ત કમળનો જ્યારે           ખુષ્બુનો આસીક જકડાઇ બંધને           છૂટે ફરી  ફરી બંધાઇ ના ભૂલે         મહેંકનો પૂજારી બંધ મૃત્યુ શરણે           ભવર મન માયા … Continue reading →

                             શાંતિ ચાહક સર્વ જીવ સૃષ્ટિમાં      શાંતિ સંદેષ વહેતા જીવ જળમાં      શાંતિ સંદેષ ડૉલંતા લતામાં      ૐ શાંતિ શાંતિ શાંતિ ૐ        માનવના તન મનમાં ૐ … Continue reading →

                             રામ તત્ત્વ પ્રવેશ દ્વારે       હનુમાન દ્વારપાળ ઊભા       મૃત્યુલોકના હરામ તમે      સાને? પ્રવેશ માંગી રહયા!        શાસ્ત્ર જાણી જ્ઞાની થયા ભલે      હરિ ભક્તોની કરી છે નિંદા … Continue reading →

                               નહીં માયલો મારો જાણું              મે મને  મારું કોણ ?કોનું!                 સરિતા મારું કરી રાખે              સ્થગિત વારિ, ન વહે                વૃક્ષો ફ્ળ મારા કરી રાખે              સ્વાદિષ્ટ ફ્ળ … Continue reading →

                                 ભરતી ઓટ આવે ને જાય               સાગર અવસ્થા રહે જોય                          કોક દિન તારલે મઢેલ આભ             તો હોય કદિક અંધારી અમાસ             સ્થિર અડગ નભ આકાશ              પાનખરના સુકા તરણાના … Continue reading →

                                                                                                                                                                                                                   હો ળીના રંગે રંગુ રંગાવું                                                                                                                 પીચકારી ભરી રંગો ઉછાળુ                                                                                                                            સર્વત્ર આનંદ નિહાળુ                                                                                                                 અંતકરણ મત્સર ભરપૂર                                                                                                                ઉલેચુ પીચકારી ભર ભર                                                                                                                           ઉલ્લાસ આનંદ ભરું                                                                                                                 શુધ્ધ અંતકરણ  સ્વેત વસ્ત્ર ધારી                                                                                                                 ભેટુ અરસપરસ રંગે રંગાઇ                                                                                                                            અઢળક આનંદ ભરી                                                                                                                 હોમ્યા રાગ દ્વેષ અગ્નિમાં                                                                                                                 હોળી મનાવી સાથ … Continue reading →

                                                                                                                                                                                                     પ્રેમ પ્રવાહ અંતકરણે  વસે                                                                                                          દબાયેલ દંભ અંધકાર પડળે                                                                                                            ઇન્દ્રિયો દેહ સુખ ભોગવે                                                                                                          પોકળ પ્રેમ ક્ષણીક વહે                                                                                                         સ્થૂળ છીછરો પ્રેમ ન ટકે                                                                                                         પડળ ચટ્ટાન ના પીગળે                                                                                                         પરદુઃખ સહાયે વર્ષે                                                                                                         તૂટે … Continue reading →

      જીંદગીમાં અડચણો અથડામણો સહી કદીક ફૂલહાર કદીક કાંટા સહ્યા               આવી ઊભા તુજ દ્વાર દુશ્મનોની અવહેલના ઇર્ષા લીધી સહી સ્વજનોએ મુખ મરોડ્યા સ્વીકાર્યું હસી             આવી ઊભાતુજ દ્વાર જાણીતા બની અજાણ્યા રહ્યા ઊભા અજાણ્યા દોડ્યા હર્ષે મિલાવ્યા ખભા … Continue reading →

                                                                       સંયમની છે શક્તિ અદભૂત ભાગે કામ ક્રોધ વિષય વિકાર જીવન બને સુવાસ ભરપૂર                   સંયમની છે શક્તિ અદભૂત જીવનમાં લાવે હિંમત સદાચાર ભાગે દુર્ગુણ દોષ અહંકાર                     સંયમની છે શક્તિ અદભૂત ચિત્ત ચિંતા ચાહના ધૃણા વિહીન … Continue reading →

જપ તપ દર્શન કરતા રહ્યા ભૌતિક આશ રાગ માંગ્યા કર્યા પાપ કરતા ન કદી અચકાયા અજાણતા પુન્ય થયું ક્યારેક ઘોષણા કરી જગતમાં ફરી ગાયા ગાણા છાપરે ચડી ચડી પચાવી ન જાણ્યું ખુદે જરીક બની ન શક્યા સહજ સમ્યક

ક્ષમાની પ્રશંસા કરી,ક્ષમા બક્ષી ન કદી  ખુદ નોન વેજ આરોગે, જીવ દયાના ભાષણ કરે ક્રોધની નિંદા કરી ,બની ગયો ખુદ ક્રોધી વિનયના વખાણ કરી,અવિનય કર્યા કરે ઉધ્ધતાઇને ગાળો દીધી,ખુદ ઉધ્ધત બને ઉપાસનાની સ્તુતિ કરતા થાકે નહીં ખુદનું મન ઉપાસનામાં પરોવાય … Continue reading →

                                                               મિત્રો ચિનથી તિબેટ જતા પ્લેનની ટચુકડી બારીમાંથી ગિરીરાજ હિમાલયના શીખરો ,નાના ઝરણાઓ ,ખીણૉમાં નાના સરોવરો                વ નરાજી કોતરો વગેરે મન મોહક દૃષ્ય  જોઇ સરજનહારનો અણુ અણુમાં અહેસાસ અનુભવ્યો મનમાં જે ભાવ  થયા કાગળ પર                   ટપકાવ્યા, આજ ભાવોને કાવ્યમાં પ્રગટ કરું છુ … Continue reading →

જીવ જન્મે શુધ્ધ નિર્દોષ સ્વરૂપ મા  બાપ  સગાવહાલાના જોઇ  રૂપ ડૂબ્યો  સંબંધોના  ભરી  કૂપ                      ના  સમજે  સંબંધોના  ભારા  ક્ષણિક સંબંધ  જીવનો  જીવ  સાથે  ક્ષણિક હરક્ષણ  જીવ  માયા  આધીન રડે  હસે  માયા  દાસ  આ  મન કરાવે  મહાન  યોગીના  પતન                      ના  … Continue reading →

                                                                                             માયાના મોહે દોડયો  ભટક્યો                                                                                                વિષાદના વાદળે જીવ ઘેરાયો                                                                                               અથડાયો ભ્રમમાં પડી બ્રહ્માંડે                                                                                               અંધારપટ નેત્રે બાંધી ખોવાયો                                                                                               ચોરાશી લાખ ફેરા પૂરા કરી                                                                                               મહામુલી મનુષ્ય યોનિ મળી                                                                                               ના વેડફુ ના બનુ દેવ ભલે                                                                                              ના બનુ દાનવ ધ્યાનમાં રહે                                                                                              નત … Continue reading →