Category Archives: કાવ્ય

 આવી રે આવી ઋતુની રાણી, વસંતની બહાર બાઝે બાગે કોયલ પપીહરા બુલબુલના ગુંજન કર્ણપ્રિય આહ્લાદક હૈયે ગુંજે કુમળી કુંપળો લહેરાતી ને સ્થગીત થઈ જાતી જાણે થડકાર આનંદનો માણે ઝાકળ બિંદુ ગુલાબની પાંદડીયે ઝૂલે મોગરા જૂઇની મહેંક સંગે સંગે મુજ હૈયુ … Continue reading →

    પુરુષ તું માને સ્ત્રી અધૂરી તુજ વિના સ્ત્રીએ પોષ્યો જન્મ દીધો કર્યો મોટો ના ભૂલીશ સ્ત્રીને તું કદી સ્ત્રીલીંગ જોડાયેલ છે તુજ સંગે જન્મથી મૃત્યું સુધી સૌ પ્રથમ વિદ્યાલયે  વિદ્યા યુવાનીએ કમાયો લક્ષ્મી સુ પ્રભાતે ઊઠે જુએ ગગને ઉષા … Continue reading →

                      દિવાળીના દીપક ઝગમગે સૌના આંગણમાં સદા રહે ઝગમગતા સૌના આતમ આંગણમાં સપ્તરંગી રંગોળી સોહાય સૌના આંગણમા રંગીન સ્વપ્ના બને સાકાર સૌના જીવનમાં ફટાકડા ફટફ્ટ ફૂટે,ફૂલઝડી ઝરે સૌના આંગણમાં ઊંચે ઉડે, … Continue reading →

નવરાત્રીમાં ગરબા ગાતી બાલીકાઓ, કિશોરીઓ, નવપર્ણીત વધુ, અને માતાઓને જોયા, આ બધામાં મા પાર્વતીના જુદા જુદા રૂપ માનસપટ પર છવાયા કલ્પનામાં એક કાવ્ય  લખાયું. મારી માની છે મહિમા નિરાળી મારે ઘેર આવી મા ગબ્બરવાળી દર્ષન દે મા દુર્ગા અષ્ટ ભૂજા … Continue reading →

નથી વસ્ત્ર નથી છત નથી બે કોળિયા ધાનના  સેંકડો બાળકો ભૂખ્યા સુવે છે ધરતીની ગોદમાં  મંદિર મસ્જિદ કે ચર્ચ ના ભરી શકે પેટ તેમના આપી શકો તો આપો બસ બે કોળિયા ધાનના  જો હોય હૈયામાં તમારે ઈસુ ઈશ્વર કે અલ્હા … Continue reading →

    વ્યર્થ વિચારોમાં અટવાય મન બુધ્ધિ બને નિર્બળ વિચારો પારખી શકાય શું વ્યર્થ શું સારું મન બુધ્ધિ બનશે સબળ     કોઈ કદીક વચન,કર્મ એવા કરે પહોંચાડે દુઃખ મને     મન વિચારે સંબંધ તોડું! બુધ્ધિ કહે ના કરાય એવું … Continue reading →

વહેલી સવારે બારીએ ચક્લી બોલી જગાડી મને વસંત આવી વસંત આવી        લીલીછમ વનરાજી ઝુલે  ઝાકળ બિંદુ સ્પર્શે કળીઓ ઉખડે           ફૂલોમાં મેહક ભરે  મધુ માલતી જુઇની વેલી વસંત વાયરે ઝુલે       … Continue reading →

                 કરી લે તું વિચાર માનવ જન્મ ન મળે ફરીવાર શાને કાજ આવ્યો તું સંસારે પૂછી લે તું મનમાં તુજને                કરી લે તું વિચાર માનવ જન્મ … Continue reading →

             વધતી જતી આયુ લગાતાર ત્રૃશણા વધતી જાય લગાતાર                 ઈચ્છા મહત્વકાંક્ષાઓનો ન આવે પાર              જિંદગીના દાવ પેચ રમતો રહે લગાતાર     … Continue reading →

     દિવાળી તો આવી ને ગઈ      ઘરની સફાઇ તો થઈ ગઈ દિલની સફાઈ ભૂલાય ગઈ રાગ દ્વેશના બાવા ઝાળા દિલના ખૂણે ગયા છૂપાઈ દિવાળી તો આવી ને ગઈ   વર્ષો જુના થર મનના મેલના     કામ … Continue reading →

  મળું જુના સંબંધીને જ્યારે જાણે મળું છું પ્રથમવાર તેમને વેણે વિંધાઇ હતી ક્યારેક સઘળું ભૂલી જઉ ત્યારે નવપલ્લવિત સસ્મિત સ્નેહે હકારાત્મક સંવેદનાના સંસ્કારે નમસ્કાર  કરી લઉં ત્યારે સામસામા ઉરના તાર ઝણઝણી ઊઠ્યા મન વાણીમાં વહેતા થયા હકારાત્મક સૂરના પડઘા … Continue reading →

    મન છે તારું દર્પણ  જો રાખીશ સ્વચ્છને ઉજ્જવળ   હશે તેવું જ તુજ આચરણ પ્રસિધ્ધ થઈશ તું ઝળહળ મન છે તારું દર્પણ            જગને દેખાડીશ તું શું? હશે ધુંધળું ભરેલ રજકણ રાખ ઝરણા જળ … Continue reading →

શિવ રૂપ અનુપમ મહાદેવ ત્રિગુણાતીત રૂપ મહાદેવ તું હી વાણી તું હી વૃત્તિ તું હી પ્રકાશ તું હી અંધકાર તુજ શરણ પાવન મનભાવન રુદ્ર રૂપ વિનાશક મહાદેવ વેદમાં પરમ તત્વ મહાદેવ અજન્મા શિવ પ્રભુ મહાદેવ તુજ રાત્રી મહા શિવરાત્રી વ્યષ્ટિથી … Continue reading →

                                                          દિવાળી આવી, બનીને ઝગમગ દીવડા અંધકાર મનના ધકેલી ઉજાળું જીવન સહુના … Continue reading →

     “દિલની વાત” મારી બદનશીબી તારો કોઇ વાંક નથી તારા મળ્યાની ખુશીમાં ભૂલાયા મારા શૉખ તને અપનાવી રોમ રોમમાં નથી જ્ગ્યા ખાલી મિત્રો કરે ફરિયાદ ક્યાં તું ગઈ ખોવાય? હસતા રમતા સાંભળું વાતો બધી ઠાલી તને મળુ વાતો નથી … Continue reading →

ચહેરો દિશૅ હસતો રૂડો રૂપાળો ભીતરે દુઃખી, દર્દ વિલાપ કરતો નિત નવા નિતી નિયમ નિશ્ચય કરે ન થાય અમલ નિયતિનો સ્વીકાર કરે ન જાણ્યું જાનકી નાથે સવારે શું થવાનું છે મનને મનાવે યાદ કરી ઠાલા પ્રયત્ને ઘડવૈયો બની નિત નવા … Continue reading →

        કિનારે કિનારે પહોંચીશ જરૂર ભવ સાગરે તુજ વિશ્વાશે, તરતી રહી નાવ મારી હલેસા દીધા તુજ હાથરે કિનારે કિનારે પહોંચીશ જરૂર          ખડક પથ્થરો નડશે રાહે        આંચકા ખમતી રહીશ ત્યારે          હલેસા દીધા તુજ હાથરે        કિનારે કિનારે … Continue reading →

 પિતાની આંગળીએ થઈ મોટી પિતાએ ભણાવી ગણાવી નિર્ણય લેવામાં મુંઝાતી પિતાએ સાચી સમજણ આપી પિતાના ઉપકાર અગણીત દિન રાત કરે મહેનત સંતાનના ઊચ શિક્ષણ ખાતર આજે પામી જે માન સન્માન શિક્ષણ સંસ્કાર બીજને કારણ સમસ્યા જીવનમાં આવે ગંભીર અશ્રુ વહે … Continue reading →

મા થકી અસ્તીત્વ મારું મા થકી અસ્તીત્વ સૌનું જગત આખું માથી રચાયું મા શબ્દથી મમતા શબ્દ થયો મા તુજ મમતા કદી ન વિશરું હું મુઝાય નિર્ણય નકરી શકી મા તે હાથ જાલી સમજણ આપી અગણીત તારા ઉપકાર ન ભૂલું તુજ સંસ્કારે … Continue reading →

હનુમાન તું છે ગુણ સાગર, તારા ગુણોને યાદ કરી, જીવનમાં ઉતારી એકાદ બેને પ્રયત્ન કરી, જીવન બની જાશૅ સુંદર હનુમાન તું છે ગુણ સાગર અભય જો બની જાઊ તુજ સમ કોઇ નહી ડરે મુજથી ને હું ડરું નહી કોઇનાથી સશક્ત … Continue reading →